قير; ترکیبی هیدروکربنی با رنگ قهوه‌ای تیره- سیاه، به اَشكال جامد، نیمه‌جامه یا ویسكوز، با خاصیت چسبندگی كه با منشاء طبیعی یا پالایشگاهی، عمدتاً حاوی هیدروكربن‌هایی با وزن ملكولی بالا است. این ماده به طور كامل در دی‌سولفید كربن(CS2 ) ، تری‌كلرو اتیلن (C2HCl3 ) و زایلن (C6H4(CH3)2 ) قابل انحلال است. فشار بخار آن در دمای محیط قابل اغماض و در این حالت تقریباً بدون بو است. فراوان‌ترین و پركاربردترین نوع قیر، قیر نفتی است كه از نظر فیزیكی یك مادة همگن (Homogeneous ) و از نظر شیمیایی یك مخلوط ناهمگن (Heterogeneous ) از تركیبات شیمیایی مختلف است. این مخلوط هیدروكربنی عموماً شامل 90% اتم‌های كربن و هیدروژن و الباقی ، نیتروژن، گوگرد و اكسیژن و مقادیرکمی از فلزات نیکل، آهن ، منیزیوم و..... است، قیر از لحاظ رفتاری ماده‌ای است که در دمای محیط نه رفتار یک ماده الاستیک را دارد و نه یک ماده ویسکوز ، بلکه رفتار قیر شامل ترکیبی از این دو حالت یعنی ویسکوالاستیک است.